1932年經濟計劃綱要

比里·帕儂榮為暹羅所草擬的經濟計劃

經濟計劃綱要》(泰語เค้าโครงการเศรษฐกิจ[1],又稱《1932年經濟計劃綱要》、《佛曆2475年經濟計劃綱要》(泰語เค้าโครงการเศรษฐกิจ พ.ศ. 2475[2],通稱「黃皮書」(泰語สมุดปกเหลือง[3],是暹羅立憲革命人民黨黨員比里·帕儂榮為暹羅(即泰國)所草擬的經濟計劃。由於黃皮書提議進行土地改革,黃皮書遭暹羅國內保守派反對,而比里·帕儂榮亦因此在被逐出內閣後不但遭暹羅總理披耶·瑪奴巴功政治打壓,更被政府指控為「共產主義者」,使其合法性遭削弱。

經濟計劃綱要
左方為原版,即「黃皮書」;
右方為經御准版,即「白皮書」
作者比里·帕儂榮
主題暹羅經濟
發行資訊
出版時間1932年
出版地點 暹羅

背景

人民黨的六大黨綱中的第三條是「必須在經濟上維護人民福祉:新政府將為所有公民找到工作,並對國家經濟進行規劃,不讓人民挨餓」。暹羅立憲革命後,人民黨不但想徹底推翻集權絕對君主制,也想徹底改變暹羅大部分土地集中於精英與貴族手上的現象。為此,比里·帕儂榮起草《經濟計劃綱要》(即「黃皮書」)以達致人民黨第三條黨綱的目標[3]。黃皮書末附有《國民幸福保障法案》(พระราชบัญญัติว่าด้วยการประกันความสุขสมบูรณ์ของราษฎร)與《經濟經營法案》(พระราชบัญญัติว่าด้วยการประกอบเศรษฐกิจ)兩個作為黃皮書的配套法律的法案[1]。黃皮書一經起草,即行印製予其推廣者與人民黨黨員過目,而在黃皮書的內容獲核實後,比里·帕儂榮隨即隨即將黃皮書交予內閣泰語คณะรัฐมนตรีไทย คณะที่ 2審議[3]

內容

黃皮書共分以下11章:[1]

  1. 人民黨公告(ประกาศของคณะราษฎร
  2. 經濟不確定性(ความไม่เที่ยงแท้แห่งการเศรษฐกิจ
  3. 人民幸福的保障(การประกันความสุขสมบูรณ์ของราษฎร
  4. 勞動力流失與人民惰性(แรงงานที่สูญเสียไป และพวกหนักโลก แบ่งเป็น
    1. 勞動力未經充分利用即遭浪費(แรงงานเสียไปโดยที่มิได้ใช้เต็มที่
    2. 勞動力因經濟管理不善而遭浪費(แรงงานเสียไปเพราะจัดการเศรษฐกิจไม่เหมาะ
    3. 勞動力因未機械化而遭浪費(แรงงานที่เสียไปโดยไม่ใช้เครื่องจักรกล
    4. 勞動力因人民天生懶惰而遭浪費(แรงงานที่เสียไป เพราะบุคคลที่เกิดมาหนักโลก
  5. 政府獲取土地、勞動力與資本之法(วิธีซึ่งรัฐบาลจะหาที่ดิน แรงงาน เงินทุน
    1. 土地供應(การจัดหาที่ดิน
    2. 就業(การจัดหางาน
    3. 資本供應(การจัดหาทุน
  6. 平衡政府收支(การจัดทำให้รายได้และรายจ่ายของรัฐบาลเข้าสู่ดุลยภาพ
    1. 國內平衡(ดุลยภาพภายในประเทศ
    2. 國際平衡(ดุลยภาพระหว่างประเทศ
  7. 以合作社進行分工(การแบ่งงานออกเป็นสหกรณ์
  8. 政府管理國內經濟活動之法(รัฐบาลจะจัดให้มีการเศรษฐกิจชนิดใดบ้างในประเทศ
  9. 預防勞資關係難題(การป้องกันความยุ่งยาก ในปัญหาเรื่องนายจ้างกับลูกจ้าง
  10. 國家經濟計劃(แผนเศรษฐกิจแห่งชาติ
  11. 六大原則相關成果(ผลสำเร็จอันเกี่ยวแก่หลัก 6 ประการ
    1. 自主(เอกราช
    2. 維持內部安全(การรักษาความสงบเรียบร้อยภายใน
    3. 經濟(การเศรษฐกิจ
    4. 平等(เสมอภาค
    5. 自由(เสรีภาพ
    6. 教育(การศึกษา

後續

由於黃皮書提議進行土地改革,改革派與保守派之間發生意識形態衝突。內閣於1933年3月12日設立委員會以審議黃皮書,而瑪奴巴功總理在委員會會議中會上呈國王巴差提朴(拉瑪七世)不同意黃皮書提議的備忘錄。比里·帕儂榮隨即自主請辭,惟其辭呈不獲瑪奴巴功總理接納。同年4月1日,瑪奴巴功總理以頒佈皇家政令的方式發動政變英語April 1933 Siamese coup d'état,提早解散眾議院並暫停實行《暹羅王國憲法泰語รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรสยาม》(1932年12月10日憲法)的部分條文。翌日,新內閣泰語คณะรัฐมนตรีไทย คณะที่ 3繞過眾議院頒佈《佛曆2476年共產主義法令》(พระราชบัญญัติว่าด้วยคอมมิวนิสต์ พุทธศักราช 2476),而此舉被指意在使比里·帕儂榮噤聲。當月12日,新內閣發佈經御準的新版《經濟計劃綱要》(即「白皮書」,สมุดปกขาว),並在其中指控比里·帕儂榮為「共產主義者」以削弱其合法性。[3]

參考資料

  1. ^ 1.0 1.1 1.2 ร่างเค้าโครงเศรษฐกิจ. ปรีดี-พูนศุข. [2023-05-18]. (原始內容存檔於2023-02-10). 
  2. ^ สารานุกรมประวัติศาสตร์ไทย. 泰國皇家學會泰语สำนักงานราชบัณฑิตยสภา 2. 曼谷: 141. 2002. ISBN 974-8123-83-9. 
  3. ^ 3.0 3.1 3.2 3.3 ใจจริง, ณัฐพล. สมุดปกเหลือง: คนหนุ่มกับความพยายามเปลี่ยนแปลง รากเหง้าของสยาม. 國內英語Matichon. 2021-04-14 [2023-05-18]. (原始內容存檔於2022-01-20).